ضمایر شخصی کلماتی هستند که جایگزین اسم‌ها می‌شوند و به ما کمک می‌کنند تا به چه کسی یا چه چیزی اشاره می‌کنیم، درباره چند نفر صحبت می‌کنیم و گاهی اوقات جنسیت افراد درگیر را مشخص می‌کنیم.
انواع ضمایر شخصی:
- ضمایر فاعلی: جایگزین فاعل جمله می‌شوند (مانند I, you, he, she, it, we, they).
- ضمایر مفعولی: جایگزین اسمی می‌شوند که مفعول بعد از حرف‌اضافه آمده است (مانند me, you, him, her, it, us, them).
- ضمایر ملکی: برای نشان دادن مالکیت استفاده می‌شوند (مانند my, your, his, her, its, our, their).
- ضمایر انعکاسی: زمانی استفاده می‌شوند که همان شخص یا چیز هم مفعول و هم فاعل است (مانند myself, yourself, himself, herself, itself, ourselves, yourselves, themselves).
تفاوت I و me:
- I: زمانی استفاده می‌شود که در حال انجام کاری هستید.
- me: زمانی استفاده می‌شود که شخص دیگری قرار است عمل خاصی را برای/ به شما انجام دهد.
تفاوت my و mine:
- my: قبل از اسم می‌آید.
- mine: بعد از اسم می‌آید.
مثال:
- I love to read novels in my free time. (من دوست دارم رمان‌هایی را در وقت آزادم بخوانم.)
- She gave the book to me. (او کتاب را به من داد.)
- I bought the gift for myself. (من برای خودم کادو خریدم.)
نکته: از ضمایر انعکاسی فقط زمانی استفاده می‌شود که عمل روی خود شخص انجام شود و هیچ‌کس دیگری نمی‌تواند آن را برای او انجام دهد.
در مقالهتفاوت بین I / my / mine / me / myself در انگلیسی، در مورد این کلمات اطلاعاتی در اختیار شما می گذاریم. شباهت‌ها و تفاوت‌های آن‌ها را بررسی می کنیم و مثال‌های عملی برای افزایش توانایی شما در استفاده از آن‌ها ارائه می دهیم.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
